Me blei vist rundt av ein gudie, som var veldig flink til å prate om Astrup og måleria hans. Her var det mange veldig ulike bilete, mykje var av naturen. Eg synes at desse bileta var utruleg flotte, fordi dei var så realistiske og ekte. Dessutan var det god stemning over dei. Når eg såg på bileta var det som å sjå på eit ekte fotografi. På utstillinga var alt frå bilete han laga seinare i karrieren sin og nokre teikningar han laga som ung. Dette gjorde at utstillinga blei meir personleg og ekte, fordi me kom meir inn på korleis det var han jobba og kva for person han var.
Eit av måleria hans, såg slik ut. Dette biletet har eg tatt sjølv, så detaljane viser ikkje så veldig godt. Likevel synes eg at dette bilete var eit av dei finaste. Eg får liksom lyst til å gå inn i biletet og gå rundt på den garden han har malt. Gudien fortalte at dette var eit motiv han hadde måla mange gonger oppover livet sitt. Det ein ser er at nokre av husa endra farge og det kan ver ulike årstider. Eg synes at det verkar interessant og det er bra at han måla det samme motivet fleire gongar, slik at ein kan sjå utviklinga - både i korleis staden forandra seg, men også korleis evna hans til å måle utvikla seg.
Noko anna eg likar ved dette biletet er fargebruken. Dette måleriet består nesten berre av grønn, men det er likevel lett å skille mellom kva som er gras, buskar, myr osv. Ofte kan heilt grønne bilete bli tunge og rotete og sjå på, men her synes eg at han har vore dyktig når det gjald å blande dei perfekte fargane for å skape det rette utrykket! Dessutan er det eit veldig godt perspektiv i biletet. Husa kjennes som dei ligg litt bakom midten på biletet, medan enga ligg enda nærare og fjella heilt bakerst.
