Ein som lagar duodji kallar me duodjar. Denne mannen eller dama nyttar gjerne materiale som dei finn i nærområdet. Dette kan ver vanleg naturmateriale som ulike tretypar og dessutan restar frå dyr. Samane er veldig flinke til å nytte kvar minste del av eit dyr som har vorte drepen. Både bein, skinn, ull og innvollar ser dei ein nytteverdi i. Dei gjenstandane som blir laga kan ver alt frå ein skarp kniv til ei mjuk og fin hua. Duodjarar lagar dessutan også vesker og sekker, i tillegg til koppar, beltespenner og pyntegjenstandar.
Her er eit bilete av ulike produkt som er duodji stil. Det ein ser kjapt er at den brune fargen går igjen på gjenstandane. Dette er nok fordi det er brun som er den naturlige fargen i både tre og skinn. Det eg likar med duodji er at det ser ut som produkt som er veldig godt spikka eller sydd saman, med veldig detaljert dekor. Duodji, som er inspirert frå vikingtida, er ein stil med design som tek veldig lang tid. Alt blir laga for hånd og med reine og flotte materiale. Det som er trist er at duodjarar ikkje får like mykje igjen for arbeidet sitt, som dei burde fått. Dette er kjempeflotte design som absolutt er nyttige for alle i kvardagen, og likevel er det i ferd med å dø ut fordi duodjarar går konkurs.
Det som eg trur er problemet med at det er så få som kjøper ting i duodji-stil, er fordi det er både ukjent og kjem frå ein kultur som me ikkje høyrer mykje om. Eg trur folk rett og slett ikkje tenker over kva for arbeid som faktisk ligg i det og kor fine tinga faktisk er. Tanken slår meg at viss det f.eks hadde vore ein norsk person som hadde starta ein kolleksjon i denne stilarten, ville fleire ha kjøpt produkta. Dette ville nok vore fordi det då hadde vore noko nytt. Mange tenker nemleg at samer er alt for gammaldagse, me tenker jo det med ein gong me høyrer ordet "urfolk". Dette syns eg er veldig dumt og samane må for all del berre kjempe for å ivareta kulturen sin.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar