Smykkedesign - ferdig produkt

Hei! No har eg runda av oppgåva mi med smykkedesign og sit igjen med både eit smykke og eit armbånd. Armbåndet er laga i samme stil som smykket, berre i ein litt annan vri. Her er det også blonder og perler som er det gjennomgåande materiale eg har brukt. Dette skaper ein heilhet i arbeidet og eg føler smykket og armbåndet utfyller kvarandre.

Det eg liker med smykkedesignet mitt er kor lett dei er å feste på. Bårelåsen gjere det enkelt og greit å både ta av og på smykket og armbåndet. Dette er ein funksjon som er praktisk og unik. Dessutan likar eg godt måten perlene, som heng nedover, skapar ein fri stemning. Når ein ber smykket rundt halsen og armbåndet rundt handa, er det som om perlene strekker seg utover og symboliserer ein glad og åpen energi.

Eg er veldig nøgd over at eg valgte å sy diamantperlene på smykket også. Dette likte eg fordi dei skinner veldig fint, noko som gjer at ein legg meir merke til smykket. Å lage eit produkt som nesten er usynlig og kjedelig, er det ingen vits i. Dette produktet skal dominere over eit ellers normalt klesplagg utan dekor. Armbåndet er litt meir rolegare i form og utrykk. Dette gjorde eg fordi at ein ofte har mykje annet på ein arm frå før - ringer, lakkerte negler, klokker osv - og tenkte at det då fort ville blitt litt for voldsomt med eit armbånd som stakk seg for mykje fram.

Ettersom sjølve kjerna i smykkedesignet mitt består av den svarte blonda, er det derfor veldig lett for at det blir bøyd. Dette kan ver både både positivt og negativt. Ulempa vil nok ver at om ein ikkje legg smykket ifrå seg på ein passande plass, vil det få feil form. Dette merka eg når eg skulle frakte det med meg i veska, det blei raskt misbøyd fordi eg bretta det saman og la det nedi. Likevel er det veldig lett å få formen tilbake og det kan jo ver ein fordel at det er såpassa mjukt og lett å kontrollere.

Så kjem den delen der eg er nøydt til å komme på eit navn. Dette syns eg er den vansklegaste delen ved å skape eit design, fordi navnet skal liksom ver prikken over i-en samtidig som det skal fortelje noko om sjølve produktet. Eg liker ikkje titler som er for åpenbare, fordi det er kjedelig og lite originalt. Derfor pleier eg å bruke litt tid på å faktisk finne fram til eit passande navn. Eg liker ein tittel som kan skape undring hos mottakaren, kanskje ved bruk av ein metafor eller ved å sette saman ord som vanligvis ikkje pleier å stå saman. I den ekte verden ville jo dette vore eit produkt eg ville prøvd å få solgt og då er det viktig at navnet vekker interesse, samtidig som det gir ein peikepinn på kva for eit produkt det er. Derfor endte eg opp med navnet Midnattsbånd  på smykkedesignsettet mitt.

Duodji - samisk kunsthåndverk

Hei! Eg tenkte å skrive eit innlegg om duodji, som er eit av emna me har snakka om i kunst og formkultur. Duodji vil seie samisk kunsthåndverk, som er veldig tøft og annleis laga til enn norsk kunsthåndverk. Samane er eit urfolk i Noreg og har mange andre måtar og metodar å lage sine design på. Det er veldig interessant å sjå nærare på og la seg inspirere av.

Ein som lagar duodji kallar me duodjar. Denne mannen eller dama nyttar gjerne materiale som dei finn i nærområdet. Dette kan ver vanleg naturmateriale som ulike tretypar og dessutan restar frå dyr. Samane er veldig flinke til å nytte kvar minste del av eit dyr som har vorte drepen. Både bein, skinn, ull og innvollar ser dei ein nytteverdi i. Dei gjenstandane som blir laga kan ver alt frå ein skarp kniv til ei mjuk og fin hua. Duodjarar lagar dessutan også vesker og sekker, i tillegg til koppar, beltespenner og pyntegjenstandar.

Her er eit bilete av ulike produkt som er duodji stil. Det ein ser kjapt er at den brune fargen går igjen på gjenstandane. Dette er nok fordi det er brun som er den naturlige fargen i både tre og skinn. Det eg likar med duodji er at det ser ut som produkt som er veldig godt spikka eller sydd saman, med veldig detaljert dekor. Duodji, som er inspirert frå vikingtida, er ein stil med design som tek veldig lang tid. Alt blir laga for hånd og med reine og flotte materiale. Det som er trist er at duodjarar ikkje får like mykje igjen for arbeidet sitt, som dei burde fått. Dette er kjempeflotte design som absolutt er nyttige for alle i kvardagen, og likevel er det i ferd med å dø ut fordi duodjarar går konkurs.

Det som eg trur er problemet med at det er så få som kjøper ting i duodji-stil, er fordi det er både ukjent og kjem frå ein kultur som me ikkje høyrer mykje om. Eg trur folk rett og slett ikkje tenker over kva for arbeid som faktisk ligg i det og kor fine tinga faktisk er. Tanken slår meg at viss det f.eks hadde vore ein norsk person som hadde starta ein kolleksjon i denne stilarten, ville fleire ha kjøpt produkta. Dette ville nok vore fordi det då hadde vore noko nytt. Mange tenker nemleg at samer er alt for gammaldagse, me tenker jo det med ein gong me høyrer ordet "urfolk". Dette syns eg er veldig dumt og samane må for all del berre kjempe for å ivareta kulturen sin.

Smykkedesign - prosess

Hellu, då var me i gong i igjen i design og arkitektur, etter to veker med ferie. Før ferien, byrja me så vidt på den nye oppgåva som er smykkedesign, og som vanlig er dette ei oppgåva som går over eit bredt felt. Med smykkedesign meiner me ikkje berre eit vanlig smykke, men også anna kroppspynt som armbånd, ring eller hårbånd. Eg skissa litt diverse utkast, før eg fekk ein klar ide i hovudet om kva eg ville lage. Den var ikkje særlig god å skisse ned, men planen var klar for meg. Eg var heima og fant fram dei ulike materiala eg trengte deriblant blonder og perler, dessutan fekk eg låne bårelås av skulen.

Det første eg gjorde var å sy ein beige blondekant over den svarte. Dette var eit pirkete arbeid, men det er kjekt å sy og gjekk greit å få unnagjort. Etterpå måtte eg sy fast bårelåsen i kvar ende av smykke. Eg ville det skulle ver intesittande rundt halsen og det var derfor litt vanskelig å få ein passande omkrins. Tanken bak å bruke bårelås var at dette skulle ver eit smykke som ein enkelt kan ta av og på. Mange smykke kan ver litt vriene å få på seg og ein bårelås vil derfor løyse det problemet.

Då dette var gjort sydde eg på perlene. Eg hadde mange fargar å velje mellom og dessutan finnes det utallige med forskjellege formar også. Eg valgte lange perler fordi eg visste at eg skulle bruke ei stor perla i enden og då tenkte eg at dei lange perlene ville holde denne meir på plass. Blåfargen på desse passa dessutan godt saman med dei svarte blåndene, fordi det blei ein slags slektskap mellom dei to fargane, samtidig som dei ikkje gjekk i ett.

Etter å ha fått ferdiggjort smykket innsåg eg at eg enda har nokre timar til disposisjon og tenker å lage eit armbånd i samme stil. Dette vil skape ein meir heilhet og produktet mitt vil komme betre fram, som ein fin serie. Resultat og vurdering kjem seinare på bloggen.